Eva Buurman is professioneel wielrenster bij Boels-Dolmans. In deze blog verteld de haar ervaringen over het bizarre voorjaar, de impact van de Covid crisis en haar ervaringen als instructrice tijdens de BizzyWheels Business Clinics.
Bizar voorjaar
Ik weet het nog als de dag van gisteren. Mijn eerste koersen van seizoen 2020 zaten erop: een etappekoers in Valencia, Omloop het Nieuwsblad en Samyn des dames (beide in België). Het regenachtige en kassei rijke omgeving zouden we gaan verruilen voor zonnige Italiaanse gravelpaden voor de Strade Bianche. Na een bijna perfecte koers in Samyn des dames voor de ploeg was de sfeer goed en de motivatie hoog om te knallen in Italië. Nog even kort nagenieten op de dag zelf in het Airporthotel bij Charleroi om vervolgens de ochtend erop naar Italië te vliegen. Taxi geregeld, koffers ingecheckt, nog even een koffietje en dan richting het boarden. Al lopende naar de balie ging de telefoon waarbij werd aangegeven dat het misschien toch niet zo handig zou zijn om in het vliegtuig te stappen naar Italië, maar beter de trein weer richting huis. Weet je dat wel zeker? Moeten we niet gewoon het vliegtuig pakken? Nee, het zou verstandig zijn om naar huis toe te gaan. Mocht er meer duidelijk zijn, konden we altijd de dag erna nog naar Italië vliegen of de dag daarop was ook nog mogelijk. We konden de ingecheckte koffers gelukkig weer ophalen om vervolgens de bus en de trein te pakken richting het ook regenachtige Nederland.
Impact van de Covid crisis
De treinreis voelde voor mij erg lang, nog steeds denkend aan een van de mooiste koersen van het jaar. Zal het allemaal wel doorgaan? Andere ploegen waren inmiddels al afgehaakt. Gaan wij nog wel als het doorgaat? Wat kunnen we het beste doen? Veel twijfels en onzekerheden waarbij minuten uren leken. Eindelijk thuis kon ik een beetje rust vinden, met de nadruk op een beetje. We zouden immers de dag erop vliegen. Of de dag daarop. Uiteindelijk bleek dit allemaal net iets te optimistisch. Net als de nieuwe planning die we hadden ontvangen.
Het virus was toch alleen nog maar in de omgeving Lombardije. De koersen in Nederland en België zouden vast de komende tijd nog wel doorgaan. Ik had een goede winter gedraaid en was nog volop aan het trainen om juist goed te zijn in de koersen die nog zouden komen. Ook al zouden die koersen niet mij op het lijf geschreven zijn, ik zou er staan. Ik heb toch niet voor niks de hele winter zo hard getraind en alles ervoor gedaan en gelaten om goed te zijn? Nog geen week later ontvingen we het nieuws dat alle koersen voorlopig niet door zouden gaan. Dit was het begin van een rollercoaster, het Corona rollercoaster.
De eerste weken had ik veel moraal. Zoals ik aangaf had ik een goede winter gedraaid en was ik mentaal en fysiek meer dan in orde om in het voorjaar te gaan knallen met het uiteindelijke doel om in topvorm te zijn in de Ardennen week. Tsja daar reed je dan met je goede benen op een doordeweekse dag. De fiets was voor mij tijdens de Corona periode een fijn iets. Ik had zin om te fietsen. Ik was fit en bovendien, wat zou ik anders moeten doen?
Naast het feit dat ik van mijn hobby mijn werk heb kunnen maken, voelde het helemaal als mijn hobby. Lekker uitwaaien in de Noord-Hollandse wind, langs de kust, over de dijk. Lange ritjes die niet als lang aanvoelden. Ik had tenslotte goede benen. Echter duurde dit niet heel veel langer dan één tot anderhalve maand. Mijn doelen waren in het water gevallen en wat zadelpijn hielp ook niet mee om dagelijks de fiets te pakken.
Twee tot drie weken heb ik nauwelijks de fiets aangeraakt en ging ik uitwaaien op het niet zo toeristische Terschelling met mijn tante, moeder en zus. Even geen fiets aan mijn hoofd. Eenmaal terug had ik weer zin om te fietsen, om weer fit te voelen. Samen met mijn trainer hebben we een schema gemaakt om zo weer op te bouwen voor mochten er in misschien augustus, misschien september, misschien oktober weer wedstrijden komen. Ik ging ervanuit dat we nog zouden koersen dit jaar. Dit hielp mij met mijn trainingen. Langzaamaan ging Nederland een klein beetje open en mochten we ook in kleine groepjes rijden. Dat was al een tijd terug! Een leuke afwisseling om samen te fietsen en soms alleen.
Toch nog koersen!
Inmiddels is het alweer juli en staan de eerste wedstrijden gepland. Volgende week reis ik af naar het Baskenland om vervolgens alsnog naar het zonnige Italië af te reizen voor Strade Bianche! Dit zijn de eerste wedstrijden op mijn planning. Verder is er nog weinig bekend. Het NK staat gepland op 22 augustus en voor mij later die week nog een wedstrijd in Plouay (Bretagne). Wat er daarna voor mij gaat komen, is nog onzeker. Gelukkig heb ik tijdens de Corona tijd geleerd om beter om te gaan met onzekerheden en heb ik er vooral heel erg veel zin in om weer te gaan koersen! Want uiteindelijk is dat wat ik het mooiste vind om te doen!
Instructeur bij BizzyWheels Business Rides
Naast dat ik profwielrenster ben bij Boels-Dolmans vind ik het super leuk om enkele keren per jaar mijn enthousiasme voor het fietsen over te brengen aan de deelnemers van een BizzyWheels clinic. De deelnemers aan de clinic zijn altijd heel erg enthousiast wat het alleen nog maar leuker maakt om hen te ‘begeleiden’ en te leren over de wielersport. Tijdens de rit vind ik het mooi om mijn kennis en ervaring te delen met de deelnemers. Na de rit vind ik het erg gezellig om nog even na te praten met een borrel op het terras. Ook wel eens fijn naast alle serieuze trainingen.