Eind februari kwam ik terug van een trainingsstage in Zuid-Spanje, opgeladen door de zon, fit en ik keek uit naar de start van het wedstrijdseizoen op de weg. Twee dagen voordat dit in Oud-Vossemeer zou gaan gebeuren…ging ons land intelligent op slot en werd in de weken daarna de hele wedstrijd- en eventkalender leeg geveegd. Mijn trainer gooide ook direct m’n trainingsschema op de schop, alle echt intensieve en/of lange trainingen werden geschrapt. Vanuit het idee dat deze trainingen je weerstand (te) veel ondermijnen in tijden van Covid-19 en dat je daardoor vatbaarder bent voor het virus. 

Er volgden negen weken van #ridinsolo, het was eerst wennen om geen keus te hebben en continue alleen te moeten fietsen. Het voelde ook raar om geen doel te hebben op de korte termijn, of geen trainingen waarbij je jezelf tot het uiterste moet pushen. Gelukkig begon dit snel te veranderen en heb ik er de afgelopen weken een sport van gemaakt om vrijwel tijdens elke rit nieuwe weggetjes te fietsen en te ontdekken, zowel dichtbij huis als wat verder weg. Doordat ik veel minder op m’n wattagemeter aan het kijken was of ik wel in de juiste zone blokjes aan het trainen was….keek ik om me heen en zag ik zoveel moois! Ik heb nog nooit zo bewust op de fiets gezeten als de laatste weken.

De Betuwe stond precies de afgelopen weken volop in bloei en ik fietste tussen oneindig lijkende boomgaarden vol bloesem, tussen weilanden vol met felgekleurde bloemen en pas geboren lammetjes, veulentjes enz. Het was maximaal genieten, het leek wel alsof mijn zintuigen op een andere manier gingen werken. Ik zag zoveel schoonheid, kleurvariaties, veranderingen in de natuur…en ik heb vrijwel met een continue grijns op m’n gezicht gefietst. Dankbaar dat wij onze sport nog gewoon konden beoefenen, dit in tegenstelling tot veel andere mensen die dit niet konden de laatste tijd.

Na lange dagen achter m’n laptop vol met Skype, Teams en Google Hangout calls zorgde dit fietsen met een verhoogd bewustzijn ervoor dat ik m’n hoofd leeg kon fietsen, de vierkante schermogen weg kon trappen en mijn geografische kennis enorm heb uitgebreid . Nu we vanaf deze week weer met meerdere mensen samen mogen fietsen voelt dat bijna gek, onwerkelijk en onwennig. Tegelijkertijd ben ik er superblij mee want ik heb de ritten samen met m’n fietsmatties echt gemist! Dat m’n agenda qua (fiets)doelen nog steeds leeg is vind ik allang niet meer erg, het voelt ook ergens rustgevend…er is geen druk. Hopelijk kunnen we na de zomer nog een paar mooie BizzyWheels events organiseren en elkaar weer zien en spreken! Ik kijk er nu al naar uit! 

Sportieve groet,
AnneMarie